Στέρεο Νόβα - Ουρανός (2LP)

Διασχίσαμε κάθετα το δρόμο, περνώντας ηλιοτρόπια και δάση, μετά από μέρες φτάσαμε σε έναν στρογγυλό τοίχο από νερό, ορθωνόταν μπροστά μας σαν διάφανο μονολιθικό κυκλικό σχήμα, ανέκφραστο και σιωπηλό, το νερό σχημάτιζε αργούς κυματισμούς ανάλογα με τη δύναμη της φωνής μας. Πίσω από τον τοίχο υπήρχε μια μεγάλη βαθιά τρύπα στο χώμα. Ο αέρας ήταν δυνατός πίσω από τον τοίχο. Πηγαίναμε μία πίσω και μια μία μπροστά μέχρι που πέρασαν χρόνια και σπίτια για να γυρίσουμε. Δεν μπορούσαμε να θυμηθούμε τίποτε, όποτε έλεγα μία χρονιά έλειωνε ο αριθμός σαν δάκρυ και έβλεπα τη θλίψη στο πρόσωπο ενός γορίλα που είχε χάσει την αγαπημένη του. Οι ελέφαντες κοιτάζουν με μακροθυμία τη σελήνη όταν γεμίζει, κάπως έτσι όλοι στέκονται με θαυμασμό στον αέναο κύκλο. Όταν έφυγαν από τη ζωή, τους περίμενε εκεί.
Μας έδειξε τους κανόνες της επιβεβλημένης συμπεριφοράς, τις πολυκατοικίες και το εγώ που έμοιαζε σαν τέρας από μια παλαιολιθική εποχή. Η αγάπη είναι η τέλεια στιγμή, είπε. Αν δεν συγχωρήσεις δεν μπορείς να βιώσεις την αληθινή αγάπη. Τότε είδαμε τις πόλεις ανάποδα και ένα σωρό χιλιάδες λουλούδια έπεφταν σαν βροχή. Η καρδιά δεν πεθαίνει γιατί γνωρίζει την προέλευση. Πάνω του είχαν καθίσει όλοι οι παπαγάλοι του κόσμου και τον στόλιζαν με τα φτερά τους και εμείς γελούσαμε. Μας άρεσαν οι μέρες και οι νύχτες. Δεν υπήρχε πουθενά εξορία, ούτε μέσα ούτε και έξω, παρά μόνο μια αίσθηση ανάμεσα στο χαμόγελο και το δάκρυ. Ήμασταν σε έναν ομόκεντρο. Ο εαυτός μας προσδιορίζεται μέσα από την δημιουργία, μας είπε, και αυτό … είναι το διάστημα. ΣΝ

 

■■■■■■■■■■■■■■■■

 

We crossed the road vertically, passing sunflowers and forests, after days we reached a round wall of water standing in front of us like a transparent monolithic circular shape, inexpressible and silent, the water forming slow waves depending on the power of our voice. Behind the wall there was a big deep hole in the soil. The air was strong behind the wall. We went back and forth and years and houses passed until we came back. We could not remember anything, when I mentioned a certain year the number melted like a tear and I saw sadness on the face of a gorilla who had lost his beloved. The elephants stare with forbearance at the moon when it fills up, so all of them stand admiringly in front of the endless cycle. When they left life, it waited for them there.
He showed us the rules of forced behavior, apartment blocks and the ego that looked like a monster from a Paleolithic era. Love is the perfect moment, he said. If you do not forgive you can not experience true love. Then we saw the cities upside down and a bunch of thousands of flowers fell like rain. The heart does not die because it knows the origin. All the parrots of the world were sitting on him and they adorned him with their wings and we laughed. We loved the days and the nights. There was no exile, neither inside nor out, except a sense between smile and tear. We were in a concentric. Our self is identified through creation, he told us, and this … is space. ΣΝ
 

1. Τρίγωνο Φως

2. Ισορροπία

3. Τα Δέντρα

4. Γέφυρες

5. Βίντεο Κλαμπ

6. Νέα Μόδα

7. Ουρανός

8. Ασύμμετρη Διάταξη

9. Πισίνα

10. Θηβών

11. Ζενίτ-Ε

12. Διασταύρωση Ρέηβ

13. Δίαυλος 7

14. Ακτογραμμή